Community Museum Project

Toen ik voor het eerst las over het Community Museum Project dacht ik direct aan een online museum waarbij de community als middel of uitgangspunt genomen wordt. Een beetje a la het huidige NHM of het Vitual Museum of Canada.
Het Community Museum Project is echter niet digitaal, stoelt niet op een ‘community’ (zoals we die op erfgoed 2.0 vaak beschrijven), heeft wél vergelijkbare uitgangspunten en is geheel fysiek in uitvoer. (En het bestaat al een aardige tijd) 

Voor de oprichters van het Community Museum Project heeft het woord “Community” drie betekenissen: subject matter, settings en creative public interface. De organisatie is van mening dat een museum geen intimiderende en elitaire instelling moet zijn en/of een dergelijk imago moet uitstralen. Zij zien het museum als een middel om het dagelijks leven en de normen en waarden hiervan uit te stralen. Door het verzamelen en interpreteren van artefacten (en daarmee een visueel bewijs) kan inheemse creativiteit, visuele cultuur en publieke cultuur verkend worden.

“The Community Museum Project focuses not on establishing conventional “museum” hardware but carrying out flexible exhibition and public programs, often within specific community settings.” … “Through this process the Community Museum Project aims to nurture a platform to articulate personal experiences and under-represented histories. It can also be an occasion to facilitate the participation of the public and cross-disciplinary collaboration.”

Projecten die in het kader van het Community Museum Project zijn uitgevoerd zijn onder andere het Fridge Project, Street as Museum en Designs You Don’t Know what to do with (DYDK). Geen online of anderszins digitale uitvoeringen, maar wel gebaseerd op participatie en publieke cultuur. Begrippen die tegenwoordig ook met het (digitaal georienteerde) begrip Community geassocieerd worden.

Het Community Museum Project werd opgericht in 2002 te Hong Kong door Howard Chan (kunst curator), Siu King-chung (ontwerp opvoeder), Tse Pak-chai en Phoebe Wong (culturele onderzoekers).