crossmedia en musea
Dat in de erfgoedwereld, en dan met name musea, de interesse voor een crossmediale aanpak nog steeds toeneemt, is niet verwonderlijk. De musea hebben een (brede) publieksfunctie en moeten dus zorgen voor een divers bereik. Daarvoor leent crossmedia zich uitstekend.
Juist door een gecombineerde inzet van verschillende media, kan een breed bereik gerealiseerd worden. We spreken diverse individuen aan via het medium van hun voorkeur met gebruikmaking van de kracht en eigenaardigheden van dat medium; mediumspecifiek. Sommige mensen lezen liever een tijdschrift (nog vaak oudere doelgroep), anderen bevinden zich dagelijks op hyves of iets soortgelijks (meestal jongeren) en een derde laat zich in toenemende mate mobiel informeren. Met mogelijkheden van mond-op-mond reclame, of RSS, tweet-op-tweet reclame (via twitter) en mogelijkheden om de ene bezoeker op meerdere momenten en via gecombineerde media completer te bereiken. Met zowel actualiteiten als achtergrondartikelen, met informatie en inspiratie, met nice to know en need to know.
Aardige gedachte daarbij is wel dat je kunt spreken van het uitbreiden van het bereiken van je publiek, maar ook de gedachte kunt omdraaien: hoe kom ik als erfgoedinstellingen binnen het bereik van mijn publiek. Dat betekent: op zoek gaan naar je publiek, je in hun motivatie en bezigheden verdiepen, luisteren en eigenlijk vragen of je mag meedoen. Dat lijkt voor de één overdreven en simplistisch, voor de ander te voor de hand liggend. Een museum heeft van oudsher een educatief en informatief karakter, gekoppeld aan een ‘kennismonopolie’. Dat lijkt althans zo te zijn.
Het publiek is mondig, wil ook mondig zijn en wil participeren. Dat is geen tijdelijke trend maar een maatschappelijke verandering. Dan is het zaak de kennis en de (creatieve) kracht van het publiek te gebruiken.
Crossmedia is meer en meer synoniem met Web 2.0, aangezien internet vaak het raamwerk vormt van een crossmediaal concept, de drager, of het basis-medium. Web 2.0 toepassingen lenen zich bij uitstek voor participatie en co-creatie, voor het laten meedoen van het publiek
Crossmedia is echter niet nieuw en al helemaal niet in musea. In musea bestaat een lange traditie van het gebruik van diverse media (multimedia), of diverse dragers van informatie, zoals (bewegend) beeld en film, print (catalogus, brochure, tijdschrift, vakblad), geluid en de laatste decennia ook in toenemende mate. Een tentoonstelling zou je kunnen opvatten als een evenement op locatie. Dan is het vooral de kunst om deze media in een crossmediaaal format te stoppen. Te bedenken zodoende hoe je een kruisbestuiving op gang kunt brengen tussen die diverse media.
En dan is het best verstandig om eens te kijken hoe mediabedrijven als RTL of Endemol of TMG hun crossmediale concepten uitrollen, of hoe een crossmediale marketing campagne werkt. Hoe maken reclamebureaus gebruik van (online) communities en Web 2.0?
Op Frank-ly las ik bijvoorbeeld een interessant artikel over het ontdekken van de kracht van je publiek, een doorvertaling van het artikel 3 Loops of Designing for Audience. Crossmedia gaat om kruisbestuiving; ik ben een voorstander van de kruisbestuiving tussen musea, mediabedrijven en reclamebureaus.