crossmedia, web 2.0 en erfgoed

Vorige week beoordeelde ik als externe specialist twee eindexamenscripties van studenten aan de Reinwardt Academie. De scripties behandelden de inzet van Web 2.0 toepassingen en andere digitale media binnen de erfgoedsector. Begrippen als contextualisering en interoperabiliteit kwamen daarbij aan de orde. Lukas Meier had in zijn scriptie voortreffelijk en uitvoerig onderzoek gedaan. Binnenkort zulllen op dit weblog gedeeltes uit zijn scriptie gepubliceerd worden. Maar hoe zit het nu met die nieuwe media, met Web 2.0 en crossmedia?

Crossmedia is allang geen nieuwtje meer. Crossmediale (reclame)campagnes komen we steeds vaker tegen (bijvoorbeeld BomChickaWahWah van Axe) en veel merken en titels (Autoweek, Telegraaf, BMW) weten hun communicatieve doelstellingen op crossmediale wijze te vertalen. Musea zijn bij uitstek geschikt voor een crossmediale aanpak: de koppeling van een locatie (en een tentoonstelling als ‘event’) aan bijvoorbeeld een printuiting (brochure, gids), een website, een audiotour, locatieve media (PDA, augmented reality) werkt goed. Ook Web 2.0 toepassingen zijn goed inzetbaar, zoals te zien valt bij het Brooklyn Museum, the Indianapolis Museum of Art, Powerhouse Museum en de Tate Gallery. Toch is niet iedereen er even bekend mee. Wat is nu precies een crossmediale strategie en hoe pak je dat aan? Wat is er zo bijzonder aan Web 2.0 toepassingen, waarom werkt het? Waarom storytelling, en hoe zit dat met participatie van publiek, en met contextualisering?

Om tegemoet te komen aan zulke vragen start ik in augustus / september (samen met Simone Stoltz) met het geven van trainingen, cursussen en coaching, o.a. op het gebied van crossmedia & erfgoed (en e-Cultuur). Desgewenst ontwikkel ik voor musea en andere erfgoedinstellingen crossmedia concepten en begeleid ik ook de realisatie daarvan. Ik hoop daarmee de ontwikkeling van crossmediale toepassingen binnen de erfgoedsector te bevorderen.