De significante steen van Museum de Gevangenpoort
“Welk museum wil je als eerste bezoeken? Dat vroeg ik mijn moeder nadat ik haar een Museumkaart had gegeven. Beslist was dat “De Gevangenpoort” in Den Haag. Als kind was ze daar tijdens een schoolreisje geweest. Het had veel indruk gemaakt. Ze herinnert zich de kleine cellen en het meest huiveringwekkende ooit: duimschroeven.
Onze gids is een ervaren, getalenteerd verteller. Na een bezoek aan de gewone cellen en de cel waar Cornelis de Witt gevangen heeft gezeten wordt het verhaal grimmiger. Bij de breekbank worden de gezichten bleek. Volgens de gids staat het record van het aantal flauwgevallen mensen tijdens 1 rondleiding op 4 personen. De laatste ruimte in de tour is de martelkamer, waar we onder andere de duimschroeven vinden. De gids sluit de tour af met: “Heeft iemand nog een vraag?” Iemand: “U heeft veel verteld over deze kamer, maar ik sta toch al een hele tijd te kijken naar deze grote steen in het midden, waar diende die voor?” De gids zucht diep en laat weten dat hij deze steen het liefst vandaag nog aan het grofvuil zou willen meegeven.
De steen is lang geleden op straat in Den Haag gevonden door een gids van het museum. De aantasting van de steen deed hem denken aan een martelwijze die vooral in Japan werd gebruikt. Scheer iemand kaal en laat langzaam water druppelen op dezelfde plek bovenop de schedel. Bijzonder wreed, na enkele uren ben je waanzinnig. De gids kon de verweerde gevelsteen, de “drupsteen”, goed gebruiken ter illustratie van dit verhaal. Deze methode is nooit gebruikt in deze gevangenis en heeft niets met de geschiedenis van Den Haag of Nederland te maken. Toch is dit verhaal vele jaren vast onderdeel van rondleidingen geweest. Sterker nog, juist die drupsteen bleek te blijven hangen in de herinnering van veel bezoekers.
Nu zit De Gevangenpoort vast aan de steen. Gidsen mogen hem negeren tijdens de tour, maar de steen verwijderen mag niet. Hij heeft een plek opgeëist in de geschiedenis van het museum. “Altijd weer vraagt er wel iemand naar die steen” zucht de gids, en hij bedankt ons voor onze aandacht.”