Games & erfgoed: Jeroen van Mastrigt – everybody, always, everywhere

Met een tot de verbeelding sprekende slide met zogenaamde “games faces” begint Jeroen van Mastrigt zijn lezing over serious games (realification of games) en hoe je ze kunt gebruiken om beter te leren, samen te werken, sociale cohesie te bevorderen, om organisaties leuker te maken, beter te laten functioneren e.d.

Hij schetst vervolgens een fantastische horizon vol spannende ontwikkelingen en mogelijkheden, zoals het “internet of flying things”, AR bril (contactlens), Google die je kan vertellen waar je je sleutels hebt laten liggen en besluit dan dat we van het eertijdse virtual reality gaan naar real virtuality.
Hij citeert Marshall McLuhan en the horseless carriage, “we lopen achterstevoren de toekomst in.”

Valt daarmee het verschil tussen werkelijkheid en virtualiteit weg, als de game werelden maar reëel genoeg worden en er steeds meer connecties komen tussen de ‘echte’ wereld en de game wereld? Welke consequenties heeft dat voor de manier waarop we een game spelen en de perceptie van de werkelijkheid?

Van het doorvertalen van game principes naar de werkelijkheid, gameful innovation, geeft Jeroen in sneltreinvaart een reeks voorbeelden. Spelen om korting te krijgen, digitale content (voor je Nintendo) i.p.v. speeltjes bij MacDonalds (Japan), je eigen bewegen doorvertalen naar je (pocket)game, pianotrap met sensoren om zo mensen te motiveren om vooral de trap te nemen, ‘Figurerunning (je wandelroute als basis voor een vorm), een tandenborstel die doorgeeft aan je zorgverzekeraar of je goed gepoetst hebt (nee, dat gaat nog wel iets te ver), de zelfsturende auto van Google (in-car technology). Of de interactieve vloer, waarna een vogeltje je meeneemt over het scherm en jou met echte beelden een fantastische indruk geeft van Kyoto, learning by Playing op een school in New York…

Om alles wat we waardevol vinden te kunnen overdragen aan de volgende generaties, gaat nu nog te langzaam met de huidige technieken. Dus moeten we innoveren en vooral ook games en game principes gebruiken. Maar, we moeten geen nieuwe technieken en mogelijkheden in een oude educatieve opstelling willen stoppen, door bijvoorbeeld de juf te vervangen door een virtuele juf; het vraagt om een geheel nieuwe denktrant…