Games & erfgoed: Valentijn Bijvanck e.a.
Valentijn Bijvanck begint met te vragen wie er nou vaak games speelt, wie er een smartphone heeft (en zijn die spelletjes geen games?), wie er game ontwikkelaar is in de zaal. Dat gaf al een aardig beeld, maar anders dan verwacht (o.a. dat er minder games worden gespeeld, maar wel veel spelletjes…).
Valentijn vertelt van de tijd bij het Nationaal Historisch Museum, waar ze te maken kregen met een onderwerp als vervoer, waarbij ze zich afvroegen hoe je dit nu het best inzichtelijk kan maken aan het publiek. “Vroeger was het soms enorm ingewikkeld om ook maar een kleine reis te maken,” zegt Valentijn. “Er stonden nergens bordjes, er waren geen landkaarten, hier en daar werd tol geheven, je had alleen je benen om je te verplaatsen (en af en toe een kar of boot). Zou het nou niet leuk zijn om dit vraagstuk met zoveel variabelen (handicaps, geld, moeilijk begaanbare wegen, etc) als game te maken? Dit hebben we als casus aangeboden.” Hij heeft een aantal ontwikkelaars uitgenodigd, Tempeest, Monobanda en studio Hubbub om deze case en hun oplossing te komen toelichten. In een live pitch gaven zij antwoord op deze casus.
Sjoerd Wenekes van Monobanda bijvoorbeeld laat de ‘Tijdreiziger’ zien. Allereerst toont hij even een overzicht van de snelheid waarmee je per trein van Utrecht naar Amsterdam kunt reizen van centrum naar centrum. Maar hoe was dat vroeger? Zo toont hij een aantal voorbeelden, bijvoorbeeld de oliecrisis; hoe kun je met zo weinig mogelijk brandstof zo ver mogelijk komen? die allemaal voor een level staan. Zo kom je op een leuke speelse wijze erachter dat er telkens nieuwe oplossingen bedacht moeten worden en dat de huidige oplossingen helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn.
Tot slot de beurt aan Tempeest, die nog wel even speciaal genoemd mag worden. Zij hebben net (29 september) hun nieuwe product, Lost in Time, gelanceerd. Dat is een app voor de iPad waarmee je kunt tijdreizen. Fictie film, custom games, locaties e.d. worden gecombineerd in deze game.
Daarna is de zaal aan het woord en worden uitdagingen besproken waar we mee te maken krijgen bij het ontwikkelen van games. “Als je iets vernieuwends wilt, moet je ook naar vernieuwende manieren oo zoek gan om dit te financieren.” Het voorbeeld van Monobanda zou bijvoorbeeld interessant kunnen zijn voor de NS, zo wordt betoogd.
Andere suggestie is om samen met de game ontwikkelaar erin te investeren waarbij de opbrengsten dan ook gedeeld kunnen worden.
Maar er komt ook de vraag voor wie de games gemaakt worden en of dit de doelgroep 50+, museumbezoekers, wel aanspreekt. Daarop wordt geantwoord dat niet alleen kinderen gamen, dat het leeftijdsgroepen goed kan verbinden, dat het aantal smartphones nog steeds (snel) toeneemt en dat je ook devices kunt uitdelen.