Meer dan 1000 leden op LinkedIn groep Erfgoed 2.0

Begin november 2008, ruim een jaar geleden, vond er een ‘hoofdredactioneel overleg’ plaats bij Erfgoed 2.0 tussen Simone Stoltz en ondergetekende; zoals we dat onregelmatig maar frequent hebben. Simone zei, dat ze die week een LinkedIn groep had opgericht; iets waar we het eerder over hadden gehad. Vaak blijft zo’n voornemen net iets te lang in de fase van goed voornemen, voordat het gerealiseerd wordt. Tijdgebrek speelt daarin de hoofdrol (en gebrek aan visie om meteen te zien hoe belangrijk het kan zijn). We gingen er dus maar eens mee experimenteren. Verderop in deze blogpost meer over het model dat we hanteren. Maar nu eerst het heuglijke feit: inmiddels zijn er meer dan 1000 leden (vandaag, 12 december 2009 zijn het er 1013) lid van de LinkedIn groep! En er komen er per dag gemiddeld 3 bij. Ik was zelf al bij wat groepen aangesloten en vond er soms relevante informatie. Wij wilden, om te netwerken en te discussiëren, aanwezig zijn op de plek waar onze doelgroep, professionals,  zich bevindt. Linkedin zodoende.

Anders dan dit weblog, waar wij vooral zelf input leveren, voorziet de Linkedin groep in de mogelijkheid voor de leden om op eigen gelegenheid en naar eigen inzicht discussies aan te zwengelen, nieuws onder de aandacht te brengen en te reageren. Misschien is het wel omdat je al lid bent van Linkedin, dan hoef je niet steeds in te loggen, ken je de interface en de functionaliteit, waardoor het laagdrempeliger is? Ik weet nog niet precies waar het aan ligt.

Meer dan 1000 leden, dat is (zelfs) voor de erfgoedsector behoorlijk veel. Wat me opvalt en ook blij maakt, is dat er niet alleen mensen lid zijn die zelf in een erfgoedinstelling werken, maar ook “toeleveranciers” en andere belanghebbenden (multimediabedrijven, onderzoekscentra, juristen, architecten, adviesbureaus, overheden, e.a.). Dat betekent dat we hiermee de gewenste crossover bereiken tussen verschillende sectoren. Belangrijk om innovatie te bevorderen, diensten op elkaar af te stemmen en de discussies op een breder draagvlak te laten plaatsvinden. Daar worden we tenslotte allemaal beter van.

universum van sociale media
Wat ook goed blijkt te werken, is de koppeling tussen diverse sociale media, zoals een weblog dat naar een linkedin groep verwijst, een linkedin groep die feeds ontvangt van het weblog, een twitter account dat voortdurend in gesprek blijft met vrienden, collega’s en (nieuwe) kennissen en ook nieuwe berichten onder de aandacht brengt, al dan niet direct van Erfgoed 2.0. Ook de koppeling met bijvoorbeeld Slideshare, waar we presentaties plaatsen, maar ook vinden en waarderen, is van belang. En niet in het minst de links naar tal van andere gerelateerde sociale media waar mensen en instellingen die wij volgen en die ons boeien gebruik van maken. Zo ontstaat er een klein universum van elkaar beïnvloedende personen en organisaties. Ik leer daaarvan, sneller dan ooit. Ondanks de vaart waarmee nieuws en ontwikkelingen mij bereiken, heb ik door dit universum toch de mogelijkheid om te nuanceren en te verdiepen.

business modellen en strategie voor de erfgoedsector op DISH
Afgelopen week vond de eerste “Digital Strategies on Heritage” conferentie plaats, DISH2009. Daar werd o.a. een boekje gepubliceerd: Business Model Innovation cultureel erfgoed. Deze publicatie van DEN, Kennisland en OCW is een aanrader voor elke organisatie die wil vernieuwen en dan met name op gebied van nieuwe media. Op pagina 12 staat een schema waarin diverse erfgoedinstellingen en -initiatieven vermeld staan. De twee assen van het schema tonen een gebied tussen leek en professional enerzijds (doelgroep) en laten op de andere as zien of de regie vooral bij de erfgoedinstelling of vooral bij de community ligt. het deed me goed te zien dat de LinkedIn groep van Erfgoed 2.0 gesitueerd was in het gebied waar de professional zich ophoudt en waar de regie vooral bij de community ligt. De dichtsbijzijnde is Museum 3.0, een Ning community waar vooral professionals uit erfgoedinstellingen werken.

elkaar beïnvloedende sectoren
Kortom: het schema valideert onze poging om juist een toegevoegde waarde te bieden voor de erfgoedprofessional, zonder dat we daar van tevoren een platform voor hadden bedacht. Overigens wil ik daarbij de nadruk leggen op de bijna-erfgoedprofessional, studenten dus. Zij frequenteren het netwerk ook en geven er input aan. Daarmee is de gewenste koppeling tussen praktijk en professional, sector en standaarden, opleidingsinstituut en studenten tot stand gebracht. Wat mij betreft een voorwaarde voor duurzame kennisuitwisseling en innovatie.

organisch communicatie model
We hanteren een ‘organisch model’, wat net zoiets is als tuinieren. Je maakt de grond klaar, nadat je een plek gekozen hebt. Dan zaai je, en je probeert de condities (zon, water, mest) positief te beïnvloeden. Gaandeweg zul je moeten schoffelen, harken, snoeien, opbinden, uitdunnen en vooral ook veel incasseren. Het kan zelfs zo zijn dat je halverwege van aanpak verandert, omdat iets onvoorziens beter gedijt dan het geplande. Anders gezegd: we proberen van alles en doen ons best, maar hebben de wijsheid niet in pacht. Dan is het toch heel erg leuk om te merken dat het opgepikt wordt, dat er respons is en dat dit overwegend positief is.

welke relatie wil je hebben en met wie?
Het resultaat? Een levendige community, waar veel kennisuitwisseling plaatsvindt op het gebied van erfgoed en nieuwe media. Waar ervaringen gedeeld worden, waar praktijkvoorbeelden besproken worden. Waar zelfs het concept museum serieus ter discussie gesteld wordt. En dat is niet vreemd. De veranderingen die plaatsvinden onder invloed van sociale media en web 2.0, grijpen in op de manier van organiseren, van communiceren, van positioneren. Waar staat jouw erfgoedinstelling, welke positie neemt die in en welke relatie heeft die met bezoekers en samenleving?