MW2011: Meertalige QR codes en Google Goggles
Het is alweer even geleden, MW2011 vond plaats in april, en mijn aantekeningen zijn wat roestig geworden, toch wil ik m’n best doen om nog wat noemenswaardige onderwerpen en bijeenkomsten te vermelden. De afgelopen dagen was er een infographic over QR codes die kriskras over twitter stuiterde; gedurende de dag zag ik telkens weer een link en tal van retweets opduiken. Dat deed me denken aan een vergelijkbaar onderwerp op MW2011. Daar werd gesproken over ARTeMuse, een mobiel applicatie die bezoekers significant meer tijd aan kunstwerken laat besteden dan wanneer ze zonder (deze) applicatie een museumbezoek brengen. Overigens werd ARTeMuse voor en door studenten gemaakt; de studenten gingen aan de slag en maakten o.a. zelf de interface. Op die manier hoopten ze te komen tot een gebruiksvriendelijkheid die speciaal op studenten was afgestemd, inclusief sharing, game machanics e.d. Een verstandige en ook inspirerende keuze lijkt me.
“De ARTeMuse applicatie maakt het bezoekers mogelijk (tweedimensionale) QR codes te scannen, die geplaatst zijn op labels (voor toestellen die geen camera hebben, presenteert de applicatie een toetsenbord dat gebruikers in staat stelt om handmatig een bijbehorend volgnummer in te voeren). ARTeMuse toont de gebruikers dan de titel en een miniatuurafbeelding van elk object in de Ideal Figures gallery. […] De applicatie geeft een melding met de titel Look die de gebruikers uitnodigt om verder te kijken naar het object, waarbij de aandacht van de gebruikers expliciet in de richting van het kunstwerk gestuurd wordt. […] De applicatie biedt gebruikers een reeks vragen die dienen om een interactieve en reflectieve ervaring te creëren. […] De toepassing bevat ook een geschiedenis tab die gebruikers toestaat om kunstwerken te herzien en hun oorspronkelijke reacties te bekijken.” Deze geschiedenis kan ook gedeeld worden met anderen. Ik kan me voorstellen dat ARTeMuse belangwekkender wordt voor een gebruiker naarmate het op meer plaatsen (ook buiten musea) toegepast kan worden en te koppelen is aan facebook, twitter, en meer social media. Dan gaat het in de richting van wat nu nog Plaatsen van Betekenis heet… Contextualisering door diverse bronnen, media, meningen, contacten en beleving aan elkaar te koppelen, door te aggregeren in een zinledig verband, dat heeft naar mijn idee de toekomst.
En dan weer even praktisch: bijzonder in een gerelateerd experiment is het gebruik van meertalige QR Codes en een vergelijking die gemaakt wordt tussen een QR lezer en Google Goggles op je smartphone. Het voorbeeld daarvan zie je in onderstaande video. Ik vraag me dan wel meteen af of je met Goggles nog QR codes nodig hebt. Hoe vaak maken mensen daar werkelijk gebruik van? Je kunt QR codes natuurlijk uiterlijk voorzien van een taal-beeldmerk, of een onderwerp-icoontje om meteen duidelijk te maken om wat voor informatie het gaat.
Over Google Goggles horen we naar mijn idee nog veel te weinig. Misschien omdat het aanvankelijk alleen voor Android beschikbaar was. Nu kun je de app echter ook op je iPhone downloaden en gebruiken. In het kort is het gewoon visueel zoeken: je maakt een foto van een boekomslag of een (bekend) gebouw en Goggles geeft je de bijbehorende informatie. Intussen heb ik de app gedownload (niet via de appstore van iTunes, want daarin kon ik ‘m niet vinden), maar rechtstreeks via Google. Ik vulde m’n telefoonnummer in, kreeg een sms, klikte op de link en het downloaden kon beginnen nadat ik akkoord gegeven had. Zo simpel.
Ik koos een boek dat op tafel lag en maakte er een foto van. Goggles moest even denken en kwam met 2 resultaten.
1. de omslag van het boek toont “Het Beleg van Alkmaar in 1573” van Herman ten Kate uit de collectie Stedelijk Museum Alkmaar (maar in die collectie via de website van het Museum moeilijk te vinden…)
2. de tekst is geextraheerd uit de afbeelding en bevat (in Goggles) een link naar het boek waar het om gaat: Meer dan waard: de maatschappelijke betekenis van musea. Knappe score, dacht ik zo. Onderstaande video vertelt in het kort wat Goggles doet. Ik vind overigens dat Hartmut en Shailesh door Google vaker op deze manier ingezet mogen worden…
Aan het eind van de video vertellen Hartmut en Shailash en-passant nog even dat je de genomen foto’s kunt verwijderen of bewaren om ze later nog eens terug te zien. Dat is overigens een keuze die ja van tevoren dient te maken. Wanneer je de zoekgeschiedenis en je foto’s kunt koppelen aan een persoonlijke pagina, die ook nog de informatie van Google Places en bijvoorbeeld the Google Art Project kan bevatten, heb je een aardige, persoonlijke routegids, die je herinnert aan waar je geweest bent, wat je er meemaakte, of wat je van plan bent te gaan doen. Die moet je dan kunnen delen en bespreken via Google+ of andere social media en je hebt een waardevolle bron.