Quora: een agora vol vraag en antwoord

Het is alweer een tijdje geleden dat ik Quora leerde kennen. Het leek me prachtig: crowdsourcing, FAQ, Q&A, forum en sociaal (m.n. volgen en gevolgd worden), alles in één. Dus maakte ik meteen een account aan en ik begon een stel vragen (topics) te volgen. Vreemd genoeg wist ik zelf even niet zoveel vragen te stellen. Of is dat niet zo vreemd als je halsoverkop begint? Maar omdat ik toch goed bezig was, maakte ik meteen een account aan voor Erfgoed 2.0. Zoals ik dat op twitter indertijd ook gedaan had, en op Slideshare, op Flickr, Facebook, noem maar op. Het leek me interessant om gaandeweg steeds meer erfgoed gerelateerde vragen te vinden en te stellen, mee te denken en zo nog weer meer kennis uit te wisselen. Op Frankwatching werd daar begin 2011 het volgende over geschreven: “Er is een stemmechanisme à la Digg; op ‘goede’ antwoorden kun je jouw stem uitbrengen, zodat ze stijgen in de pikorde. Een realtime component ontbreekt natuurlijk ook niet. Allerlei notificaties brengen je voortdurend op de hoogte wanneer mensen jou volgen. Mocht er binnen een topic dat je volgt een nieuwe vraag gesteld worden, dan word je hier netjes van op de hoogte gebracht. Je kunt zelfs live zien wat andere mensen voor antwoorden intikken. Er is ook een goede zoekengine. Onderwerpen, vragen en antwoorden die jou interesseren zijn snel terug te vinden. Alles draait om jouw Interest Graph.” Overigens is Quora in juni 2009 opgericht door Adam D’Angelo (Facebook’s voormalige CTO) en Charlie Cheever (ook voorheen bij Facebook). Tot halverwege 2010 was de site slechts te gebruiken door een handjevol intimi, inmiddels is de site benaderbaar voor iedereen; organisaties uitgezonderd.

Waarom ik dan toch zelden op Quora te vinden was, weet ik niet. Was het er te saai? Waaruit blijkt dat dan? Was er te weinig ‘geklets’ naast de feitelijke informatie? Te weinig beeld? Of simpelweg teveel leeswerk ten opzichte van het geleverde resultaat? Soms is dat een kwestie van tijd, dan duurt het een jaar en opeens krijg je de smaak te pakken. Dat gebeurde mij bij twitter, bij facebook, noem maar op. En dat heeft ook te maken met de populatie; hoe meer geestverwanten er aanwezig zijn, hoe interessanter het wordt en voor die tijd is het even doorbijten.

Kort geleden kondigde Quora aan dat een admin de account van Erfgoed 2.0 geblokkeerd had (zie afbeelding). Het beleid is blijkbaar aangepast: alleen personen mogen eraan meedoen, geen organisaties. Ik dacht ze nog even te slim af te zijn door de naam Erfgoed Nieuws aan te nemen, maar daar trapte de admin niet in. Vervolgens probeerde ik het onder een variatie van mijn eigen naam, maar ook dat vond de admin niet in orde.
Ten einde raad -omdat ik het belangrijk vond om daar óók als organisatie aanwezig te zijn en sector-specifieke vragen te kunnen stellen en bovendien de kans wilde hebben de huidige volgers op de hoogte te brengen- stuurde ik een mail naar Quora en probeerde daarbij een beetje hoger van de toren te blazen dan ik normaal zou doen. Daar kreeg ik heel netjes de volgende dag antwoord op. Maar geen respijt.

Is dit nu een slim beleid van Quora? Twitter en Facebook c.s. doen er niet moeilijk over. Of willen ze voor bedrijven een premium account -tegen betaling- gaan aanbieden? En dan bewust de kant opgaan van crowdsourcing en feedback van gebruikers; een beetje zoals Uservoice, Ideascale of  anders de Mechanical Turk (Amazon), of platforms als Facebook of Diaspora (jammer van de naam, lijkt nl. een aardige kruising tussen Facebook en Google+, zonder privacy gedoe) dat doen?

TIPS
– Op Marketingkun je 10 tips voor succesvol crowdsourcen lezen
– Smartblog on Social Media biedt 6 ways to get your fan base working for you voor Facebook.