documenten en dia’s delen, of bestellen?

Vorige week kreeg ik een positief bericht van Slideshare. Sinds een paar jaar gebruiken we dat platform niet alleen om presentaties (powerpoints) op te slaan en beschikbaar te stellen, maar ook om scripties, onderzoek, verslagen of andere documenten te delen; vooral scripties. In totaal nu 81 documenten (slideshares of uploads).

Top 4% op Slideshare
Die scripties krijgen op deze manier (terecht) veel aandacht. Hopelijk levert dat de pas afgestudeerden daardoor sneller een interessante baan of opdracht op.

Wanneer ik daar even een document opzoek, zie ik ook vaak gerelateerde ‘slideshares’. Sommige markeer ik dan als favoriet. Als ik dat nu wat vaker zou doen, creëer ik daarmee ook een soort kennisbank van interessante content. Het werkt ook als een social media platform, zij het op een laag pitje. We volgen daar 107 mensen / organisaties en worden door een zelfde aantal gevolgd. Heel veel interactie is er niet.
Het bericht van Slideshare vertelde dat we met Erfgoed 2.0 tot de top 4% van meest bekeken presentaties behoren. Nu weet ik niet hoeveel gebruikers Slideshare heeft en daardoor ook niet hoeveel gebruikers tot die 4% behoren. Weinig zullen het er niet zijn. Wel weet ik dat Slideshare onderdeel is van LinkedIn, maar dat het mij jammer genoeg niet lukt om Slideshare te koppelen aan een specifieke LinkedIn groep. Dat zou pas handig zijn en tot veel meer inhoudelijke discussies kunnen leiden.

In een eigen presentatie duidt Slideshare de tijdgeest van 2013. Lees daaronder verder over Scribd, wiens businessmodel het is en lidmaatschap van een kennisecologie.

Scribd
Bij Collectiewijzer, het platform over beheer, behoud, restauratie en management van roerend erfgoed collecties, hebben we (naast Slideshare) steeds Scribd gebruikt om documenten te delen. Voordeel van Scribd is dat de documenten na uploaden meteen geschikt zijn voor e-readers. Op Scribd staan ruim 360 documenten die in totaal meer dan 370.000 keer bekeken / opgevraagd zijn.
Dat vind ik eerlijk gezegd behoorlijk veel. Het meest gelezen is daar een eenvoudig Voorbeeld van een schenkingsakte (ruim 9000 views), gevolgd door een voorbeeld van een Short Term Loan Agreement (6126), die op de voet gevolgd wordt door de scriptie Glasnegatieven in beeld (6085 views). Deze scriptie heeft op het Erfgoed 2.0 kanaal op Slideshare 1931 views gekregen. Bij elkaar dus ruim 8.000 views.
Ik ben benieuwd naar de oplages van de op papier gepubliceerde scripties en onderzoeken in het zelfde taalgebied; bijvoorbeeld in een peer reviewd tijdschrift. Dan denk ik dat we er met z’n allen goed aan doen om ook deze digitale kanalen intensief te gebruiken. Het gaat makkelijker dan printen maar desondanks kan ik er wel een vrijwilliger bij gebruiken om dit allemaal uit te voeren en te onderhouden. Want als ik er met wat losse uurtjes hier en daar al iets van weet te maken, wat bereiken we dan niet als we daar met meer mensen werk van maken!.

Zowel Slideshare als Scribd danken een deel van hun populairiteit eraan dat de desbetreffende documenten te embedden zijn in een website of weblog. Een handige manier om niet alleen content in een optimale context te delen, maar ook om de dienst zelf te promoten.

Wiens businessmodel is het?
Nadeel van Scribd is dat de dienst intussen betaald is geworden. Wil je de content downloaden bijvoorbeeld, moet je eerst een account aanmaken en betalen. Tenminste, dat is mijn ervaring; ik hoor het graag als het anders kan. Er staat wel zoveel waardevolle content dat een bedrag betalen niet eens zo gek zou zijn. Stichting E30 heeft echter het Collectiewijzer netwerk  overgenomen van de RCE onder de voorwaarde dat de content op dezelfde wijze beschikbaar moet blijven. DE RCE wil dat dit gratis is en dat wil Stichting E30 ook. Daar gooit Scribd nu dus roet in het eten.
Als alternaief zouden we Issue kunnen gebruiken, waar we bijvoorbeeld samen met de VSC een publicatie over social media beleid/strategie hebben gerealiseerd, maar ook daar kun je pas van alle opties gebruik maken als je eerst betaalt. Die inkomsten gaan dan helemaal niet naar de eigenlijke aanbieder van de content, laat staan naar de vervaardiger; slechts naar de leverancier van het platform en de infrastructuur. Is dat terecht? Ja, dat lijkt me wel, ze maken er immers ook kosten voor, maar dan zouden ook de vervaardiger en aanbieder eraan moeten kunnen verdienen.

Lidmaatschap van een kennisecologie
Stel dat we zouden zeggen: wordt lid van de Stichting E30 publicaties o.i.d. voor een tientje per maand, dan krijg je vrij toegang tot alle documenten op Scribd, Slideshare, Issue, etc. etc. en bovendien elke maand een soort tijdschrift met voor jou relevante inhoud; samengesteld aan de hand van jouw voorkeuren en interesses.
De volgende stap zou zijn om artikelen te bestellen. Stel dat je over een bepaald onderwerp wilt weten wat er speelt, wat de beste techniek is, hoe je dat toepast, wie ermee bezig is. Dan kunnen we in het netwerk kijken wie die kennis heeft en een onderzoekje laten doen. Eventueel kan er dan nog een instructie video of vide verslag van een lezing, toelichting of interview aan toegevoegd worden. Daar betaal je dan een klein bedrag voor.
Of je zou in je lidmaatschap recht hebben om per jaar een x aantal publicaties op die manier te bestellen. Wanneer meer mensen daar gebruik van maken, kan de aanbieder er meer mee verdienen.
Op die manier zouden we niet alleen bestaande kennis en ervaring kunnen aanbieden, maar ook bundelen en nieuwe inzichten en gegevens daaraan toevoegen. Op die manier leveren we een bijdrage aan de kennisecologie waar ik het in een vorige blogpost over had. En daar profiteren we dan allemaal van. Dus niet alleen printing on demand, maar ook research, know-how & development on demand, allemaal binnen een peer reviewed netwerk.

Klinkt dat als een utopie? Wat mij betreft niet. We zijn bij Stichting E30 druk aan het nadenken hoe we dit kunnen realiseren; eerst in Nederland en Vlaanderen, daarna in de rest van Europa. Heb je tips of voorbeelden? Laat het me svp weten.
Heb je interesse in zo’n lidmaatschap, of suggesties om dit uit te werken? Ook dat hoor ik graag. Wil je als eerste weten hoe dit zich verder ontwikkelt? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. De eerstvolgende verschijnt in januari/februari 2014.