Shoebox project

Gastredacteur: Merousha Onderstal

Sinds een jaar of wat lees ik met enige regelmaat een project op soort van community site, livejournal. Gezien mijn voorliefde voor alle dingen die met de Harry Potter boeken te maken hebben, kwam ik via via bij een community terecht, shoebox project. Het is iets wat ‘fanfiction’ genoemd word, een geschreven interpretatie van bijvoorbeeld een boek, door fans. Hoe plausibel dat dan is mag je zelf bepalen. De kwaliteit laat doorgaans wat te wensen over maar dit was anders. Normaal gesproken houdt ik er niet zo van als vreemde mensen mijn favoriete boeken verknippen maar ik kon er niet om heen.

Shoebox project combineerd brieven, ‘geschreven door de personages’ met ouderwetse potlood op papier tekeningen, handgeschreven notities of ‘note wars’ en foto’s, allen gescand. Dat op zich is leuk genoeg maar het duurde niet lang of de aanhang groeide en groeide. De fancommunity kreeg een fancommunity in de vorm van een heuse cult. Er kwam fanart over de fanart, en fanfic op basis van fanfic. Er ontstonden internationale vertalingen en inmiddels is er een community gericht op fans die de afzonderlijke delen voorlezen, en zo een audiobook/podcast creeeren.

Het leukste vind ik nog dat, hoewel de verhalen zelf nog steeds van twee personen komen, er een wereldje uit is ontstaan waar velen een bijdrage aan leveren. Dat vind ik zelf misschien nog wel het leukste aan internet. Voor en door de mensen die ergens zo dol op zijn dat ze hun nachtrust ervoor opgeven, of zelfs lessen.

theo meereboer says:

18/09/2007 at 14:28

@ Merouschka: wat een goede post! Wat je beschrijft is precies waarom we het telkens over Web 2.0 en social networks en participatie en co-creatie en user generated content hebben.
Stel dat je zo’n bemoeienis kunt genereren met een cultureel project, zoals het NHM, of een tentoonstelling, of een manifestatie, dan kan je haast niet beter slagen in je doelstelling om publiek erbij te betrekken, deel te laten nemen aan en het project van context te voorzien. En dan je publiek een ervaring laten beleven als bij de eerste keer dat je zelf een geslaagde kijkdoos maakt van een schoenendoos… Zelf maken en anderen laten meemaken.

Harry Potter bestaat bij de gratie van lezers. Cultuur bestaat bij de gratie van een samenleving die zich erom bekommert?
Harry Potter is een goed voorbeeld van de kracht van imagineering, maar dan ook overdrachtelijk, virtueel, tekstueel en niet alleen de imagineering volgens Disney. Cultuur bestaat bij de gratie van verbeelding?
Ik denk dat je een goede ingang gevonden hebt via shoebox.

monderstal says:

19/09/2007 at 09:23

@ Theo: Dank je wel. (Je wilt niet weten hoe griezelig ik het vond om dit te schrijven dus een positieve reactie betekent erg veel.)

‘t Zou heel leuk zijn als een vergelijkbaar project bij bijvoorbeeld een tentoonstelling zou ontstaan. Het spannende aan Shoebox vind ik echter dat het zo spontaan gegaan is, de ontwikkeling en de groei. Ik heb niet het idee dat er een plan achter zit van “oh, nu gaan we iets heel populairs maken en mensen betrekken”.
Misschien is de kunst van participatie wel de spontaniteit, en dingen een beetje…zichzelf laten ontwikkelen.

janmuis says:

19/09/2007 at 09:25

Dit is inderdaad iets wat ook ik ken uit de fantasyscene, ik ken het weliswaar in een iet wat andere vorm maar dat terzijde. Zoals theo ook al zegt als je zoon project kunt combineren met cultureel erfgoed kun je naar mijn mening hele goeie projecten uit de grond stampen die een enorm potentieel hebben om jongeren aan te spreken. Ik kan me zoal iets indenken rondom lokale verhalen en legendes waar mensen dan hun eigen ervaringen en dergelijke op zoon manier met elkaar kunnen delen. Hierbij moet je denk ik alleen wel oppassen dat je niet op het nivo komt van blair witch project achtige taferelen.
Iedergeval i say dont delete this one!

Débora Neys says:

19/09/2007 at 10:19

Wat een leuke ontwikkeling en wat een leuk stuk om te lezen. Ik denk dat het heel moeilijk is om zoiets vanuit een culturele instelling te ‘forceren’. Dit is echt iets wat spontaan moet ontstaan. Tuurlijk kan je wel wat handvatten aangegeven, maar het is dan toch aan de gebruikers, of beter gezegd makers, of het iets gaat worden. Wel goed om over na te denken, misschien dat het in net iets andere vorm wel goed toepasbaar is voor culturele instellingen.

pattydemper says:

19/09/2007 at 11:59

Je moet wel heel begaan zijn met een bepaald onderwerp om zo’n ontwikkeling van de grond te krijgen. Geforceerd vanuit een instelling zal dat niet snel lukken denk ik. Maar een instelling kan wel als handgreep dienen om mensen die ergens enthousiast voor zijn met elkaar in contact te brengen. Instellingen kunnen dan vervolgens weer gebruik maken van de eventueel daaruit voortvloeiend spontane acties.

Deel mee:

Leave a Reply Cancel reply